𝓛𝓸𝓷𝓮𝓵𝔂 𝓶𝓸𝓸𝓷

تا به خودم اومدم
دیدم
تنهایی
تبدیل شده
به آهنگ زندگیم
و منم میخوندمش
بدون تلاشی برای فرار
تنهاییو
همراهی میکردم
هر لحظه
هر دقیقه
هر ثانیه
هر شکستن
برای من یک پایان بود
فراموش کرده بودم که پایان خودش
جوونه ی یک شروعه
و فقط مراقبت های من رو میخواست
کینه ها باز هم اومدند
اما هنوز هم
تنهایی بی رنگ من
دور روحمو گرفته بود
انگار از دیدن روحم
وحشت داشت
و هنوز هم داره
شایدم میدونست
روح های تنها
چه قلب های پر رنگی دارن
ولی
مشکل دنیا اینه که
هرگز نمیزاره تا
ما تنها ها
کنار هم باشیم
و این باز هم خیال من بود
چون من باور نکرده بودم که
تنها ترین ها هم
خودشون رو دارند
و من دیر جوونه هامو درخت کردم
و خیال میکردم
زندگی
از مردنمون لذت میبره...
گاهی وقت ها
فکر میکردم
که من...
سینمای مورد علاقه ی اون بودم
و درد های گم شده ی من
فیلم های لذت بخشش
و روی صحنه این من بودم
که فریاد میکشیدم:
تماشا کن زندگی
تماشا کن
تماشا کن
چون قراره
این سینما
تا ابد برات بهترین بمونه
تماشا کن
که چطور
هیچ چشمی
زخم های روی
این قلب تنهارو
نمیبینه
تماشا کن زندگی
چون من
سینمای مورد علاقه ی تو ام...
و هربار که کلمات خفه میشدند
من پوچی درونمو احساس میکردم
و با خودم زمزمه میکردم
رقص های آیندرو
و اینبار
این منم که قراره بگه
من کی باشم
و تو کی خواهی شد
و آهنگ زندگیمه من
تمام همخوانی وجودم
برای جنگیدن شد
تماشا کن
من همچنان سینما میمونم
اما نه برای تو
سینمای مورد علاقه ی خودم
و تو برای من بازی خواهی کرد
و این چیزی بود که تو همیشه میخواستی
نشوندن من روی جلوترین صندلی
و تماشای تو
تماشای رقص هات
پایان خوش نمایش هات
و این سینمای مورد علاقه ی ماست
و ما ابد در جایگاهمون آواز خواهیم خوند!