𝓛𝓸𝓷𝓮𝓵𝔂 𝓶𝓸𝓸𝓷

شناور بودم

بر روی خشکیدگی حرف هایت

همان حرف هایی که طراوتی نداشتند

و نام من درونشان زمزمه میشد

یک راز بودم

برای تمام محبت های تو که زندگی میکردند

و وجود من رنگی در میانشان نداشت

پس آفت شدم

برای گل های لبخندت

برای غنچه های صدایت

برای نوشته های دفترت

تاکه بشنوی نفرین یک منتظر را

از دید انتظار!

روزی نام تو همان کلمه ای بود که جملات تپش هایم بود

روزی وجود تو همان اردیسی بود که به یاد من آورده بودی

روزی یاد تو همان خاطره ای بود که لبخند هایم بود

اما تو نامت را کلمه ای سوخته کردی

و گردش را در خاطراتم دفن کردی

اما تو وجودت را به زهر ها آشنا کردی

و تن من را آلوده کردی

و اما تو یادت را نفرین کردی

و لبخند فراموشی را به یادم دادی

دینی که من ایمان نداشتم

همان آفتی بود که به جان لب ها فتاده بود

درون رگ ها دندان جنبانده بود 

خونشان را در افکار خود مکیده بود و بازپس داده بود

دینی که من ایمان نداشتم

سراسر لذت هوس ها بود

بر فراز بال شیاطین مقدس بود

دینی که من ایمان نداشتم

هیچگاه برای انسانها نبود!

و قسم میخورم

به مدادی که تراشیده شد با تیزی خط های ورق

به کلماتی که بریدند 

ذره ذره بر روی سپیدی در گناه غرق

نقشی شدند برای فردای چشم های من

جان دادند برای معصومیت زندگانی احساس من

قسم میخورم 

به قسمی که نوشته شد

با مرگ من!